پارامترهای اختصاصی ساخت جدول در DB2
در این مقاله انواع پارامترهای اختصاصی ساخت جدول در DB2 را مورد بررسی قرار می دهیم.
جهت استفاده از محتوای این مقاله نیاز است که مقاله ساخت جدول در DB2 را مطالعه نمایید.
EDITPROC program-name:
این پارامتر یک پروسیجر (سیستمی یا USER-DEFINED) را شروع می کند که این پروسیجر مسئولیت تغییر دیتای جدول را دارد.
فرض کنید یک پروسیجر EDIT وجود دارد که می خواهیم از دید کاربر پنهان باشد و در هنگام ساخت جدول در DB2 آن را تعریف کرده ایم. زمانی که دستور INSERT اجرا می شود، EDITPROC پروسیجر را شروع می کند، داده ی مورد نظر تغییر می کند و سپس در جدول INSERT می شود.
VALIDPROC program-name:
این پارامتر ساخت جدول در DB2 وظیفه ی Validate کردن داده را بر عهده دارد.
اگر بخواهیم قوانینی را در جدول اعمال کنیم، این پارامتر می تواند محتویات رکوردها را چک کند که آیا با قوانین تعیین شده مطابقت دارد یا نه.
این پارامتر تقریبا مشابه Check Constraint ها می باشد با این تفاوت که Check Constraint قابلیت Validate کردن قوانینی که باید الگوریتم خاصی را اجرا کنند ندارد.
- هر جدول فقط می تواند یک Validate Procedure داشته باشد.
HASH SPACE integer K/M/G:
Hash Space یک فضای فیزیکی پر سرعت است و زمانی که می خواهیم Performance را افزایش دهیم، در هنگام ساخت جدول در DB2، بر روی یکی از ستون های جدول این پارامتر را تعریف می کنیم.
با وجود Hash Space، برای خواندن داده ها از Table space و Index space استفاده نمی شود و داده ها مستقیم از فضای Hash Space خوانده می شوند، بنابراین سرعت خوانده شدن داده بسیار بیشتر می شود.
- Hash Space از فضای Storage Group استفاده می کند.
- باید فضای Hash Space را به اندازه ای بزرگ بگیرید که برای داده هایتان فضا کم نیاید. اگر فضای Hash Space پر شود، عملکرد جدول متوقف می شود.
جهت مطالعه ساختارهای فیزیکی در DB2 اینجا کلیک کنید.
OBID integer:
هر OBJECT که در DB2 ساخته می شود، یک ID اختصاصی به نام OBID یا همان Object ID می پذیرد. این ID به صورت اتوماتیک تخصیص داده می شود، اما در زمان ساخت جدول در DB2، شما می توانید توسط این پارامتر برای جدول خودتان منحصرا ID تعیین کنید.
- ID تعیین شده نباید از قبل در سیستم وجود داشته باشد.
- OBIDها را می توان در Catalog مشاهده کرد.
AUDIT NON/ CHANGES/ ALL:
این پارامتر در ساخت جدول در DB2 مشخص می کند که چه زمانی در جدول Audit صورت بگیرد. Audit ردیابی و شناسایی دسترسی های پیش بینی نشده و ناشناس به داده ها را انجام می دهد.
پیش فرض این پارامتر NONE می باشد، زیرا فعال بودن همیشه AUDIT بر روی سیستم بار اضافی می گذارد و Performance شدیدا کاهش می یابد. CHANGES به این معنی است که AUDIT با اولین تغییر (INSERT, UPDATE, DELETE) انجام شود،
DATA CAPTURE NONE/CHANGES:
این پارامتر، داده های اضافه تری (مانند REPORT OPTIONS و LOG EXTRACT FILE INFORMATION) را در Log ذخیره می کند.
مشخصا DATA CAPTURE CHANGES را فقط برای جداولی می توان تعریف کرد که Table Space از نوع LOGGED داشته باشند.
برای مطالعه چگونگی ساخت Tablespace می توانید به این لینک مراجعه نمایید.
VOLATILIE / NOT VOLATILE:
پارامتر VOLATILE ذر ساخت جدول در DB2 تعیین می کند که برای هر دستور و عملیات SQL، به جای استفاده از آمار موجود در کاتالوگ، آمار از ایندکس جدول گرفته شود.
به عنوان مثال در جداولی که سایز آن ها به شدت تغییر می کند، از پارامتر VOLATILE جهت به دست آمدن آخرین آمار جدول استفاده می شود.
- VOLATILE بار زیادی بر سیستم می گذارد و Performance را کاهش می دهد.
- پیش فرض این پارامتر NOT VOLATILE می باشد.
APPEND YES/NO:
APPEND نحوه اضافه شدن رکوردهای جدید با هر INSERT یا LOAD در جدول را مشخص می کند.
اگر در زمان ساخت جدول در DB2، این پارامتر YES باشد، رکوردهای جدید بدون توجه به Clustering رکوردهای فعلی، به انتهای جدول اضافه می شوند و شما می توانید بعدا با Reorg آن ها را مرتب کنید .
اگر این پارامتر را NO تعیین کنید، رکوردها با توجه به Clustering استاندارد جدول در جای مناسب قرار می گیرند.
- پیش فرض این پارامتر NO می باشد.
محتوای این مقاله بر گرفته از مطالب ارائه شده در کلاس حضوری DB2 fundamental Skills می باشد.
جهت مشاهده اطلاعات دوره حضوری DB2 fundamental Skills ترم تابستان اینجا کلیک کنید.
شما می توانید برای مطالعه بیشتر در خصوص ساخت جدول در DB2 و پارامترهای آن به زبان انگلیسی از لینک زیر استفاده نمایید: